Narodowy strój Udmurcki

Krajowy strój Udmurcki jest dla jego właściciela rodzajem pochwy, która chroni przed zewnętrznymi problemami. Pierwsze ubrania z Udmurts miały styl bardzo podobny do nowoczesnych tunik. Materiał do szycia ubrań był tkany ręcznie: len był używany na północy, a konopie na południu. Zajęcie przez hodowlę zwierząt umożliwiło Udmurtom wykorzystanie wełny owczej jako surowca, z którego tkano tkaniny wełniane. Tradycyjny krótkowłosy South Udmurt to koszula lub szata uszyta z samodziałowej wełnianej tkaniny.

Paleta kolorów krajowego kostiumu Udmurcki składała się z bieli, szarości, ochry, brązu, czerwieni i indygo. Barwniki otrzymywano z minerałów i roślin, az czasem Udmurcy zaczęli używać barwników anilinowych, importowanych przez Turków, którzy handlowali z Udmurcja. Należy zauważyć, że w północnych obszarach Udmurcji zastosowano tylko dwie opcje: białą i szarą. W części południowej kolory były bardziej zróżnicowane i nasycone, co wiąże się z położeniem szlaków handlowych, które były znacznie bardziej na południu niż na północy. Godny uwagi jest fakt, że często cała ulica mogła chodzić w czerwonych lub zielonych ubraniach uszytych z tej samej tkaniny.

Wygląd tkanin satynowych i jedwabnych nie został niezauważony przez mistrzów Udmurt. Z nich zrobiono piękne koszule i sukienki. Dziewczęta, które potrafiły nie tylko tkać i szyć, ale także miały dobry smak, słusznie można nazwać projektantami mody. Tworząc garnitur, oznaczyli go specjalną etykietą: kilka wątków (chuk). Inni mistrzowie mogli kopiować kostium, ale musieli wskazać, kto to był wynalazek.

Warto zauważyć, że dziecko do pewnych lat nie miało własnych ubrań. Pierwsza odzież niemowlęca to koszula matki, jeśli dziewczyna się urodziła, a ojciec - jeśli urodził się chłopiec. Do prawie trzeciego roku życia dzieci miały na sobie starsze ubrania. Zwrócono uwagę na fakt, że nie było to wcale ze względów ekonomicznych, ale ponieważ zużyte i umyte ubrania są wielokrotnie bardziej miękkie niż nowe.

Z biegiem czasu narodowy kostium Udmurcki zaczął odchodzić w tło. Stopniowo samodziałowe tkaniny zaczęły być zastępowane przez fabryczne. Stało się to w latach powojennych, kiedy zaczęli płacić za pracę na prawdziwe pieniądze, a nie na produkcję. Praca ręczna w tym okresie przestała być poszukiwana i była uważana za oznakę braku bogactwa w rodzinie. Mimo to w wielu domach Udmurt zachowały się płótna samodziałowe, które odzyskały dawną wartość.

Męski strój narodowy Udmurt był bardzo podobny do rosyjskiego. Składał się z białej lub późniejszej z kolorowej płóciennej koszuli na kolana (kosovorotka), którą podniósł tkany pasek z pięknymi wzorami lub paskiem. Symbole związane z okupacją haftowano na męskich koszulach. Na święta i na modlitwę nosili szeroki tęczowy pas do pończoch i długie nogawki, które były najczęściej szyte z niebieskich do białych pasków. Zimą mężczyźni nosili kaftany, które w wersji świątecznej były przycinane do pasa i gromadzone, aw życiu codziennym - niecięte i bez zespołów, ale dopasowane.

Główną cechą kobiecego stroju Udmurta są jego szczegółowe różnice w zależności od tego, czy kobieta mieszka na północy, czy na południu.

Strój narodowy kobiet z północnej Udmurki z reguły nie jest kompletny bez koszuli w stylu tuniki (derem), odpinanego śliniaczka z haftem (kabachi), huśtawki (krótkowłosy), plecionego lub tkanego pasa i fartucha bez piersi (azkyshet). Śliniaczek z haftem może mieć świąteczną okazję, na co dzień i na uroczystości. Jego nominacja określała charakter i bogactwo haftu. Śliniaczek ślubny ozdobiony był ośmioramienną gwiazdą (Tolez). Z reguły ubranie szyto z białego lnu z lnu i szyto czerwonymi nitkami.

Odzież narodowa południowego Udmurka została wykonana z kolorowej tkaniny. Białe stroje były używane tylko na wesela. Jednym z wariantów kostiumu południowego jest sukienka-linia z wąskimi rękawami. Na dole sukienki uszyta jest piękna szeroka falbana. Skrzynię zdobi wymienny śliniaczek ze srebrnymi monetami. W innej konstrukcji jest to kolorowa koszula z ukośnymi bocznymi detalami w kształcie klina przyszytymi do centralnego materiału, rękawy z klinami i czworokątnymi wstawkami, a mały kołnierz w takim garniturze zapinany był na haczyk lub guzik.

Podczas pierwszej ciąży Udmurt kobiety miały na sobie czerwoną sukienkę w klatce. Ludzie mówili, że im więcej komórek, tym więcej dzieci będzie miała przyszła matka. Niezwykle wzorzyste amulety były koniecznie haftowane na fartuchu. Ten strój był dość obszerny, a inni przez długi czas nie mogli odgadnąć, że kobieta jest na miejscu.

Nakrycie głowy kobiety z Udmurtu mogło opowiedzieć o jej stanie cywilnym. W dziewictwie młodzi Udmurts nosili okrągłe lub owalne kapelusze wykonane z płótna (takya), które były obszyte bawełnianą tkaniną, koralikami i monetami. Dziewczęta zakrywały głowy głowami kumcha lub płóciennymi ozdobionymi haftami, wstążkami, brokatem i szalikami. W innym typie sukienki była opaska na głowę z kokardą z szalika.

Kobiety, które były już w związku małżeńskim, mieszkające na północy, oprócz szalików i opasek na głowę, zawiązały haftowany ręcznik, a południowe Udmurty miały na głowie opaskę ozdobioną koralikami i monetami oraz ręcznikiem na głowę, stożkowym Aishonem i narzutą z syluka. Wzorzyste końce ręcznika odgrywały rolę dekoracji tylnej. Kostiumy damskie przeznaczone na świąteczne uroczystości ozdobiono koralikami, monetami, muszlami, z których zrobiono naszyjniki i kolczyki.

Buty na co dzień dla mężczyzn i kobiet podawane w łydkach. Kobiety nosiły je na wzorzystych pończochach i skarpetkach z dzianiny, podczas gdy mężczyźni nosili je pod łydkowymi butami. Buty, które kobiety nosiły na wakacjach, były butami, mężczyźni odgrywali tę rolę w butach. Zimą obuwie męskie i damskie były filcowymi butami.

Kostium damski z północy zawiera jednoczęściową sukienkę z falbanką i haftem z długimi rękawami. Na sukienkę kładzie się jasny kaftan lniany z frędzlami, a na kaftanie znajduje się narodowy haftowany fartuch. Opaska i szyja sukienki ozdobione są metalowym warkoczem.

Kostium damski w stylu południowym, składający się z jednoczęściowej sukienki w kratkę z warkoczem, falbanką u dołu i długimi rękawami, wykonany w tradycyjnym stylu ludowym. Nad sukienką jest prosty kaftanowy krój wzdłuż linii talii i klamra, obszyta warkoczem. Na kaftanie kładzie się fartuch z tradycyjnym haftem i monistą. Głowę zdobi wysokie nakrycie głowy.