Francuski strój narodowy

Kultura innego kraju jest zawsze bardzo interesująca dla miłośników sztuki, podróżników, a nawet zwykłych ludzi zainteresowanych różnymi kulturami. Stroje narodowe różnych narodów są obszernym tematem, który może opowiedzieć o tradycyjnych cechach mieszkańców danego regionu.

Główne cechy francuskiego stroju narodowego zaczęły powstawać w odległym XVI wieku. Były to przesłanki kołnierzy falistych, skróconych spodni męskich, płaszczy, koronkowych detali i różnorodnych haftów.

Bardziej wyraźnie, elementy tradycyjnego stroju we Francji powstały już w XVII wieku. Do garderoby przyszły długie koszule, marszczone spódnice, pończochy, spodnie, dekolt itp. Odzież została wykonana z materiałów takich jak wełna i płótno o różnych wzorach. Trwało to do końca XVIII wieku.

Po Wielkiej Rewolucji we Francji w stroju narodowym zaczęły się zmieniać. Wiązało się to przede wszystkim ze wzrostem dobrobytu, a także z pojawieniem się w sprzedaży nowych tkanin fabrycznych - tkaniny i jedwabiu.

Były oczywiście sukienki świąteczne, na które wpływ miała moda miejska. Kształt fartucha, spódnicy, nakrycia głowy i kroju stanika różnił się między prowincjami. Było to szczególnie widoczne w elementach kolorystycznych. Nawet w prowincji często wyróżniano elementy kostiumów.

Wśród kolorów odzieży dominowały odcienie spokojne i powściągliwe. Wśród nich są szare, brązowe, białe. Kolory te były typowe zarówno dla stroju męskiego, jak i żeńskiego.

W ubraniach chłopskich cieńsze płótno było używane głównie do ubrań wakacyjnych, takich jak spódnice lub koszule, a także pościel. Szorstkie płótno było przeznaczone do noszenia na co dzień.

Po rewolucji zwykłe materiały zostały zastąpione tkaninami fabrycznymi, wśród których był jedwab.

Strój narodowy kobiet składał się ze spódnicy z licznymi zespołami, szerokiego swetra z długimi rękawami i sprzączką na kołnierzu oraz szalika lub chusty na ramionach. Spódnica z reguły była długa, w przybliżeniu na środku goleni, z kurtką znoszoną, spadającą ze szczytu spódnicy. Kofta usztywniona w talii wstążką z fartucha, która była nieco krótsza niż spódnica. Szalik był zawiązany na piersi lub leżał pod śliniakiem fartucha.

Tradycyjny strój męski z XIX wieku składał się z następujących ubrań: spodnie, koszula, legginsy, apaszka, kamizelka lub kurtka.

Do lat 30. XX wieku chłopi nosili krótkie spodnie do kolan, a także legginsy lub wełniane pończochy, które wiązano pod kolanem wełnianą podwiązką, zazwyczaj niebieską lub czerwoną. Legginsy często były z tego samego materiału co spodnie.

Koszulka weszła w codzienne życie pod koniec XVIII wieku. Miała prostą sylwetkę, około połowy uda, z zestawami na rękawach i bramie. Szyła z płótna.

Początkowo koszula była świąteczną odzieżą dla chłopów, a po rewolucji 1830 r. Zaczęła być noszona w mieście przez rzemieślników i robotników. Dla chłopów nadal pozostawał tradycyjnym strojem na święta i festiwale ludowe.

W XIX i na początku XX wieku koszula stała się już odzieżą roboczą, ale nadal zachowała swoją pozycję na wsi. Zimą pasterze mieli na sobie szeroką pelerynę z koziej skóry lub grubej sierści.

Jeśli mówimy o nakryciu głowy, to w XVIII wieku był to trójkąt dla chłopa, noszono go do początku XIX wieku. Zastąpiła ją okrągła czapka z szerokim rondem, słomiana - na lato, filcowa - na zimną pogodę.

Stroje dziecięce w tym czasie niewiele różniły się od dorosłych, wszystko zależało od płci i wieku dziecka.

Dla dziewczyn - spódnica była możliwa i krótsza niż dla dorosłych. Spódnicę uzupełniono fartuchem i koszulą, czapka była obowiązkowa.

Dla chłopców - krótkie spodnie, wydłużona koszula i kamizelka. Razem ze spodniami, które zakładali na getry, nakrycie głowy było podobne do dorosłego mężczyzny.

Tradycyjne buty - buty, wycięte z drewna. Te buty zostały zaprojektowane zarówno dla mężczyzn, jak i kobiet. Był noszony przez długi czas.

Ażurowe rękawy od łokcia do nadgarstka - kolejny z akcesoriów, które są nieodłączne od modnych czasów. Różne spinki do włosów, które schowały się pod nakryciem głowy, wyglądały elegancko na płci pięknej.

We współczesnym świecie mieszkańcy często próbują ożywić tradycje, organizować różne festiwale i odtwarzać wydarzenia, a także organizować konkursy kostiumowe.

Oczywiście, tradycyjne stroje noszą artyści lub patrioci na festiwalach. Tak więc mieszkańcy wykazują oryginalność swojego obszaru.

W nowoczesnych modelach są jaśniejsze ekstrawaganckie odcienie, nowe formy i szczegóły.